معنی باده کشی - جستجوی لغت در جدول جو

باده کشی(دَ / دِ کَ / کِ)

لغت نامه دهخدا

کباده کش

کسی که با کباده ورزش می کند

فرهنگ فارسی عمید

باده کش

باده خوار، باده پیما

فرهنگ فارسی عمید

اره کشی

شغل و عمل اره کش

فرهنگ فارسی عمید

باده کشیدن

باده نوشیدن، باده خوردن

فرهنگ فارسی عمید

باده نوشی

باده خواری، شراب خواری

فرهنگ فارسی عمید

باده شیر

(دَ)

نام مردیست که طبق روایات، اسدآباد همدان را بنا کرده است: و در کتاب عجایب العلوم چنین خواندم که اسدآباد مردی کرده است که او را باده شیر خواندندی. مردی شجاع و دلیر بود بروزگار یزدجردبن شهریار آخر ملوک عجم... (مجمل التواریخ و القصص ص 520)

لغت نامه دهخدا

خانه کشی

(نَ / نِ کَ / کِ)

اسباب کشی، اسباب از این منزل به منزل دیگر بردن. اثاثیه کشی

لغت نامه دهخدا

کباده کش

(نَنْ دَ / دِ)

آنکه کباده کشد. آنکه کباده را که آلت آهنین است بالای سر از جانبی به جانب دیگر به حرکت آرد نیرومند شدن عضلات را، مجازاً جویای نام و مقام. طالب و خواستار درجه و مقام. آنکه داعیۀ بدست آوردن مقامی و منزلتی و رتبه ای داشته باشد

لغت نامه دهخدا

مرده کشی

(مُ دَ / دِ کَ / کَ)

بردن جنازه به گورستان. عمل مرده کش. رجوع به مرده کش شود:
از مرده رسم مرده کشی کس ندیده بود.
زاهد چرا ملازم نعش و جنازه است.
تأثیر (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

نافه کشی

(فَ / فِ کَ / کِ)

عمل نافه کش. صفت آهوی نافه دار:
هر آهو که با داغ او زاده بود
ز نافه کشی نافش افتاده بود.
نظامی

لغت نامه دهخدا

نرده کشی

(نَ دَ / دِ کَ / کِ)

نرده کشیدن. عمل کشیدن نرده در مزارع برای منع ورود گاو و گوسفند در آن. (یادداشت مؤلف). محصور کردن جائی را با نرده های چوبین یا آهنین

لغت نامه دهخدا

ناوه کشی

(وَ / وِ کَ / کِ)

کشیدن و بردن ناوۀ گل. عمل ناوه کش. رجوع به ناوه و ناوه کش شود

لغت نامه دهخدا

بره کشی

(بَرْ رَ / رِ کُ)

بره کشتن. عمل بره کشتن.
- بره کشی داشتن، در گرمی و رواج بودن بازار کالایی. استفادۀ زیاد از میزان کردن. (از فرهنگ عوام).
- بره کشی (بره کشان) فلان دسته است، زمان استفاده های مالی آنان و زمان خوش گذرانی آنهاست. (از یادداشت دهخدا)

لغت نامه دهخدا

بچه کشی

(بَ چَ / چِ بَچْ چَ / چِ کَ / کِ)

عمل و حالت بچه کش. بارداری. آبستنی. (ناظم الاطباء).

لغت نامه دهخدا

اره کشی

(اَرْ رَ / رِ کَ / کِ)

عمل ارّه کشیدن

لغت نامه دهخدا

باده کان

(دَ)

قریه ای است به شش فرسنگ ونیمی جنوب شهر خفر. (فارسنامۀ ناصری)

لغت نامه دهخدا

باده نوشی

(دَ / دِ)

عمل باده نوش. میخواری. شرابخواری. میخوارگی. باده پیمائی. شرابخوارگی. می گساری. باده خواری. باده گساری کردن. باده گرفتن. می خوردن. باده کشیدن. باده نوشیدن. می زدن. می گساردن. باده خوردن. باده گساردن

لغت نامه دهخدا

باده کشیدن

(مُ)

باده نوشیدن. باده خوردن. باده گرفتن:
باده گر اندک وگر بسیار می باید کشید
گر کمان صد من بود یک بار می باید کشید.
ملا قاسم (از آنندراج).
و رجوع به باده گرفتن شود

لغت نامه دهخدا

باده کی

(دَ)

قریه ای است به شش فرسنگی در جانب شمال اسپاس. (فارسنامۀ ناصری)

لغت نامه دهخدا

باده کی

(دَ)

تیره ای از ایل نفراز ایلات خمسۀ فارس. (جغرافیای سیاسی کیهان ص 87) ، برآینده بسوی بادیه و مقیم در آن. (از منتهی الارب). آنکه در بادیه نشیند. (محمود بن عمر ربنجنی). بیابانی. (ترجمان علامۀ جرجانی ص 24). مردم صحرائی. (آنندراج). صحرانشین. بادیه نشین. اهل بدو. مقابل قاری، حاضر، عاکف. خلاف محتضر. ج، بادون، بدّی ̍، بدّاء. (از منتهی الارب) :و بلغت بادی زمین را که مقام گاه اصلی باشد بوم خوانند. (فارسنامۀ ابن البلخی ص 37)

تیره ای از ایل نفراز ایلات خمسۀ فارس. (جغرافیای سیاسی کیهان ص 87) ، برآینده بسوی بادیه و مقیم در آن. (از منتهی الارب). آنکه در بادیه نشیند. (محمود بن عمر ربنجنی). بیابانی. (ترجمان علامۀ جرجانی ص 24). مردم صحرائی. (آنندراج). صحرانشین. بادیه نشین. اهل بَدْو. مقابل قاری، حاضر، عاکف. خلاف محتضر. ج، بادون، بُدّی ̍، بُدّاء. (از منتهی الارب) :و بلغت بادی زمین را که مقام گاه اصلی باشد بوم خوانند. (فارسنامۀ ابن البلخی ص 37)

لغت نامه دهخدا

کباده کشیدن

کشیدن کمان (کباده)، (زور خانه) ورزشکار تنه کباده را بدست چپ و زنجیر آنرا بدست راست گرفته بای سر خود میبرد و طوری حرکت میدهد که دستها از آرنج تا مچ بطور افقی بروی سر قرار گیرد، انتظار کشیدن: ... (کباده وزارت میکشد)

فرهنگ لغت هوشیار

نافه کشی

نافه با خود داشتن: هر آهو که با داغ او زاده بود ز نافه کشی نافش افتاده بود. (نظامی لغ)

فرهنگ لغت هوشیار